Z czego wynika ta chęć do odczuwania strachu? Skąd bierze się rosnące grono zwolenników literatury grozy?
Z pokolenia na pokolenie
Opowieści o stworach, nadprzyrodzonych zjawiskach i duchach mają swoją głęboko zakorzenioną tradycję. Już w czasach starożytnych ludzie przekazywali sobie historie i legendy o magicznych bożkach i istotach pozaziemskich. Także bajki dla najmłodszych nasycone są potężną dawką niestworzonych historii. Wzrastając w takim świecie zaczynamy odczuwać potrzebę obcowania z czymś nieznanym i niemożliwym do wytłumaczenia. To wyjaśnia, dlaczego w dorosłym życiu chętnie sięgamy po książki horrory, nawet jeśli nie zaliczamy się do grona moli książkowych. Horror dla wielu osób okazuje się być jedynym akceptowalnym gatunkiem literackim.
Lubimy się bać
Strach, zagrożenie i zgroza, jaka towarzyszy podczas czytania horrorów okazuje się być pociągająca. Lubimy się bać, jednak nie chodzi o prawdziwy lęk, a stan naszej wyobraźni. Odczuwamy dreszcz emocji, gdy nad głównym bohaterem ciąży niebezpieczeństwo. Jest to jednak strach kontrolowany, który w każdym momencie można przerwać.
Realne zagrożenie
Przyjemność z kontrolowanego odczuwania lęku to nie jedyny powód, dla którego książki horrory cieszą się popularnością. Oswajanie się ze złem, nawet jeśli stanowi fikcję literacką, pozwala przygotować się do pewnych zachowań w prawdziwym świecie. Podczas czytania horrorów niejako wcielamy się w rolę bohatera i dzięki temu możemy podjąć rozważania, jak zachowalibyśmy się w niebezpiecznej sytuacji.
A jeśli już o horrorach mowa
Trudno mówić o książkach horrorach nie przytaczając twórczości Stephana Kinga – mistrza grozy i króla ekranizacji, który na swoim koncie ma już wiele prestiżowych nagród. Do jego kultowych dzieł zaliczyć można m.in. „Carrie”, opowiadającą o dziewczynie, która postanawia użyć swojej olbrzymiej mocy, aby zemścić się na szkolnych oprawcach. Nie sposób pominąć innej, równie spektakularnej powieści Kinga pt. „Lśnienie”, która porusza wątek mrocznego hotelu, w którym ożywają wspomnienia o popełnionej niegdyś zbrodni. To, co jest charakterystyczne dla powieści Kinga to dobór postaci o bardzo prawdziwych problemach. Widać to na przykładzie choćby „Smętarza dla zwierzaków”, który jest nie tylko wspaniałym horrorem, ale przede wszystkim historią opowiadającą o sposobach radzenia sobie ze stratą ukochanej osoby.
